26 lutego 2010

Sydney po czesku...


....czyli nikt nie wie o co chodzi co powoduje pasmo nieszczesliwych wydarzen.
Zaczelo sie od tego, ze musze wyrobic nowy paszport bo w starym nie mam miejsca na wize amerykanska ktora bede potrzebowal wkrotce. Moglem to zrobic juz dawno np. w Tajlandi ale ze czlowiek nie mysli z wyprzedzeniem to mam taka sytuacje a nie inna. Musze wiec jechac do Sydney do amabsady, zlozyc aplikacje o paszoport biometryczny przed 24lutego, ktory przysla mi do Brisbane. Zbiegiem okolicznosci okazalo sie, ze moj kumpel z pracy Czech, Mira jedzie swoim samochodem ze swoja dziewczyna do Sydney akurat w tym czasie. No to jedziemy. Plan jest zeby malo wydac, cos zobaczyc, wszystko zalatwic i wroc w ciagu 3 dni.

Po kilku godzinach jazdy samochod sie psuje. na tyle , ze musimy zostac caly dzien i noc, bo dopiero rano naprawia. Szczescie w nieszczesciu jestesmu w Gravat w ktory wlasciwie nic nie ma oprocz najwiekszej na polkuli poludniowej koloni nietoperzy.(tych najwiekszych flyingfoxow), ktore co wieczor wylatuja sie przeleciec. Takze pakujemy bagaze a wozek supermarketowy i siedzimy nad rzeka czekajac na nietoperze. Nawiasem mowiac przedstawilem Czechom wszstkie kawaly o nich czyli: jak jest batman po czesku, zajac, golab i dlaczego sa najlepszymi zeglarzami (bo nawet na ladzie mowia "Ahoj!"). No i okazalo sie ze nietoperz po czesku to nie "netoperek", ale "nietopir":) nie wiem co jest bardziej smieszne:) Spimy w parku na lawce w akompaniamencie tysiaca komarow.

Drugiego dnia wieczorem dojezdzmy do dzielnicy Sydney, Manly. Nocleg znajdujmy na malej plazy, gdzie przy smietnikach szwedaja sie oposy. Cala droga wzdluz wschodniego wybrzeza jest wlasciwie nudna, a krajobrazy przypominaja Polske. Czasem sie tylko ocean gdzies pojawia. wiekszosc czasu i tak spalem. Ponoc ominela mnie rzezba wielkiego banana ktora jest nie mniej znana niz Opera w Sydney.

Rano okazuje sie ze jestesmy w takiej prawdziwej australisjkiej surferskiej miescinie. Ludzie biegaja, plywaja grupami w pomaranczowych czepkach, kajaki, surferzy, nawet koles na jednym kole wzdluz plazy pomyka. a to dopiero 7 rano. Tak, to jest Australia kotra sobie wyobrazalem. Starzy, mlodzi, panie, panowie, wszyscy jacys tacy wyluzowani i albo cos robia, albo siedza i pija kawke na plazy. To jest miejsce w ktorym powinienem teraz byc i pracowac. Brisbane nie jest takie australijskie.

Doplywam promem do centrum Sydney z pieknym widokiem na Opere i slynny Harbour Bridge. Pogoda kiepska co prawda, ale miasto super. Rozne opinie kraza o Sydney, ja uwazam ze chcialbym tu troche pomieszkac. Tym razem nie mam czasu na zwiedzanie. Jade do Polskiej amabasady gdzie okazuje ze moj nowy paszport kosztowac mnie bedzie 188$... na takie wydatki nie bylem przygotowany. na szczescie zostalo mi troche na karcie. jeszcze musialem zrobic zdjecia (nieogolony) bo te co mialem byly nieodpowiednie. takze w sumie 3h w ambasadzie, zostal mi czas na krotki spacer po centrum i trzeba wracac do Brisbane. a tutaj pada...

nie za wiele zmienilo sie w naszym tutejszym zyciu. zaczalem jezdzic w weekendy w nocy wiec moze w koncu zaczne odkladac wiecej na wyjazd do USA. bylem osatnio w telewizji w ramach programu o Soutbanku i greencabs. dzis ide na sesje zdjeciowa do kolejnego artykulu:) Dostalem tez mandat 100$ za jezdzenie tam gdzie nie mozna, ale o tym wole akurat zapomniec. Fajnie bylo jeszcze jak przyjechaly w odwiedizmy siostra Marty z kolezanka. Byly tylko dwa dni u nas, ale zamieszaly tak, ze bedzie co wspominac nastepnych kilka miesiecy. Nasze wyjscie do klubu Down Under zaslugiwaloby na osobna relacje, ale ze nikomu nie chce zlej slawy przyniesc to sie wstrzymam:)
A tak ogolnie to zycie w Australi to nudne jest:)
Pozdrawiam

p.s. zdjec kilka tylko z czeskiego sydney

10 lutego 2010

Zemsta Ananga Part 2

Lud Ananga, ktory zyl sobie tutaj zanim zli biali ludzie przyjechali, jest tradycyjnym zwierzchnikiem Uluru. zgodzili sie oddac w dierzawe cala skale na potrzeby Parku Narodowego w zamian dostajac nie maly procent od sprzedazy biletow i innych suwenirow. dookola skaly sa wiec miejsca swiete do ktorych nie mozna wchodzic ani ich fotografowac (co mozna zobaczyc na zalaczonych zdjeciach Slawka;) ,i uprzejmnie prosi sie o nie wchodzenie na szczyt, bo tez nie do konca wypada. 
Tytulowa "zemsta" to plaga much ktora zawladnela calym Outbackiem a w szczegolnosci upodobaly sobie wlasnie okolice Uluru. zwykle muchy. nawet nie gryza. po prostu siadaja na tobie i wlatuja do wszystkich mozliwych dziur. probujesz odgonic jedna, to dwie inne przylatuja i siadaja w tym samym miejscu oraz 2cm obok,a trzecia odwraca uwage wlatujac do ucha. Powaznie to jest tak irytujace, ze czlowieka szlak trafia i drze sie, wyzywa a i tak nie pomaga. Wiec kazdy turysta predzej czy pozniej zaopatruje sie w siatke na glowe. Wyglada to jakby kazdy chodzil z workiem po kartoflach na twarzy. ale inego wyjcia nie ma.
Nasz pierwszy dzien (bez siatek) to ciagla walka, ale ze Uluru przygniata swoim ogromem i kolorami wiec nie narzekalismy. udalo nam sie zjesc pierwsze mieso - niedopieczone kurczaki. wlasciwie to surowe,ale z takimi widokami do nie moza narzekac. pod koniec dnia za cel postawilem sobie obiec Uluru dookola. ok 10km, ale w tym sloncu mi troche przygrzalo, takze latwo nie bylo. jeszcze zachod slonca, nielegalny prysznic na kempingu i znow lezymy na dachu vana na przydroznym parkingu.
Ze godziny sa tutaj troche poprzestawiane to przypadkowo wstajemy wczeniej i udaje nam sie na ostatnia chwile wejsc na szlak prowadzacy na szczyt Uluru. mimo prosb i grozb stwierdzamy, ze chyba warto zobaczyc jak to wszytsko z gory wyglada. no i sie nie zawedlismy. na szczyscie ladujemy praktycznie sami (oprocz kolesia ktory odstawia jakies modly i rozsypuje prochy) i chloniemy caly ten plaski krajobraz dookola. naprwde pieknie tam jest, kto by sie spodziewal?:) Tego samego dnia znow lamiemy prawo wchodzac na szlak ktory zamkniety byl z powodu extremalnych temparatur. nie sklamie jak napisze ze dochodzilo do 45 stopni. Szlak jest na Kata Tjuta, drugi, wyzszy masyw skalny, ale juz nie tak imponujacy jak Uluru, chodz  nadal ladny. przede wszystkim nie ma tam ludzi i to tworzy niesamowita atmosfere. Kolejny zachod, prysznic i dach vana.
Ostatni cel podrozy to Kings Canyon, reklamujacy sie jako Wielki Kanion Australi. Wielki nie jest, zreszta wogle porownania nie ma, ale jest w nim cos niesamowitego. idac brzegiem kanionu w tym strasznym upale, pelnym much, dochodzi sie do miejsca gdzie sciana obrywa sie nagle 200m. w dziurze miedzy kanionem znajduje sie Garden of Eden. prawdziwa oaza na pustyni z palmami i edemicznymi gatunakmi roslin, a wsrod nich plynie rzeczka i zaraz przed uskokiem tworzy male jeziorko. Wyobrazcie sobie teraz jakie to uczucie wykapac sie w takim miejscu jak naokolo ten skwar i muchy. jak niespodziewany prezent na gwiazdke:)

Potem juz tylko 1,5 dnia powrotu ta sama dluga, smieszna droga z jedna tylko atrakcja - strusiami Emu ktore jak glupie biegaja w ta i z powrotem przez ulice. Az samochod zgasl z wrazenia i nie chcial odpalic. powialo chwile groza, bo to srodek niczego byl, ale w koncu udalo sie i ruszylismy dalej.
Az dojechalismy do Adelaide, oddalismy vana, zdrzemnelismy sie na lotnisku i nasze drogi znow sie rozeszly. tzn. Justa wrocila do Melbourne i potem leci na Borneo, a my wrocilismy do Brisbane.
Przyznam ze spodziewalem sie jakijes komercyjnej papki i pocztowkowych widokow. Zobaczylem jednak cos zupelnie innego. Twarz prawdziwej australi i bezkres outbacku. Nie wiem ile razy to juz pisalem, ale mozna widziec rzeczy w telewizji i na zdjeciach, ale tego co zobacza wlasne oczy, nie da sie zastapic. Musicie tu kiedys sami przyjechac, zrozumiecie o co mi chodzi:)

Czas wrocic do codziennosci i wozenia ludzi na rowerze. planuje jeszcze dwie podroze australijskie zanim rusze do USA, takze zajrzyjcie tu jeszcze:) Pozdrawiam!

p.s. w walentynki mija 7 miesiac mojej podrozy. czekam na zyczenia:)

8 lutego 2010

Roadtrip ULURU i zemsta ludu Ananga Part 1


Pusto, pusto, płasko, krzaczki, pusto, kangur (leży, rozjechany), pusto, płasko... i nagle jest!!! WIELKA CZERWONA SKAŁA. Naprwde wielka. Niby ja juz widzielismy tysiac razy w telewizji i na zjdeciach, ale teraz jest jakby wieksza. i bardziej czerwona.
jechalismy tu dwa dni z Adelaide. Przylecialem tam ze Slawkiem lotem z Gold Coast, Justa z Melbourne i razem pojechalismy oddebrac naszego camper vana. Firma wynajmujac samochody nazywa sie Wicked Campers. Wicked jest z wielu powodow. Wszystkie vany sa pomalowane w kolorowe grafiti, kazdy ma swoja nazwe (nasz to dumny TERMINATOR), firma oferuje wiele promocji. Np. jezeli zadzwoni sie do nich i oficjalnie przyzna sie, ze jest sie gejem, dostaje sie z miejsca 5% znizki. Ja planowalem skorzystac z oferty "Naked Special", czyli musimy odebrac vana na golasa i dostajemy jeden dzien wynajmu na darmo. Mimo dlugich dyskusji, Justyna nie chciala zgodzic sie na promocje. na stronie internetowej jest cala naked galery gdzie ludzie jak pan bóg stworzył stoja wesoło przed vanami. Nas w galeri nie bedzie:(
W zasadzie nie istnieje za wiele zakazow przy wynajmie. mozna w camperze spac i gotowac gdziekolwiek (w srodku jest wielki materac, zlewozmywak, szafki i kuchenka gazowa), mozna dostawac mandaty bo i tak tutejsza policja nie moze wyegzekwowac zapalty od obcokrajowcow, mozna go obic i mozna a nawet trzeba przejezdzac kangury! okazuje sie ze najwiecej wypadkow zdarza sie kiedy glupi kierowcy probuja ominac zwierzeta na drodze (szczegolnie w nocy). O nakazie przypomina naklejka na predkosciomierzu: Kangaroos, Run the fukcers down!
No to w droge. do Uluru mamy bagatela 1600km. musimy dojechac, zwiedzic co trzeba i wrocic w ciagu 7 dni. Czas umila nam 7 plyt CD z muzyka od Marka Grechuty po Trashman i kultowy Surfin' Bird. Benzyna drożeje z kazdym kilometrem. W Adelaidze 119 centow za litr a w Kings Canyon dochodzi do 180! moje bledne obliczenia spowodowaly ze wyprawa kosztuje kazdego z nas 100$ wiecej:/ no ale czego nie robi sie dla odrobiny przygody:) Poczatkowe 800km jest srednio urozmaicone zreszta kolejne 800 rowniez, na szczescie pomiedzy mamy mala perelke w postaci Coober Pedy. Foldery reklamowe okreslaja to miasteczko jako swiatowa stolica Opalu (Australia ma 90% udzial na rynku opalu, a 70% wydobywa sie  coober peedy) z czym  trudno sie nie zgodzic oraz jako "podziemne miasto". Trzeba przyznac ze koscioly, domy i hotele "wykopane" pod ziemia pobudzaja wyobraznie.  Jak sie jednak okazuje to podziemne oznacza, ze taki kosciol czy hotel jest nakryty warstwa ziemi a sciany oklejone sa gipsowymi odlewami "do zludzenia" przypominajacymi prawdziwa skale:) jednym slowem kicz i tandeta. Czar Coober Pedy pryska zupelnie kiedy zobaczy sie kilkudziesieciu aborygenow lezacych na ulicy i porbujacych znalezc swoje miejsce na swiecie. O nich bede musial napisac osobna historie. Probujemy jeszcze znalezc jakis ladny opalik w stosach gruzu wywiezionych z szybow kopalnianych, bo ponoc jakas tam baba w zeszlym tygodniu znalazla calkiem lady okaz. no ale i tym razem bez powodzenia:)
Na szczescie skarb znajdujemy poza granicami miasta w kierunku odwrotnym do asfaltowej autostrady nr 1. Wjezdzamy w prawdziwy OUTBACK. szutrowa, wyboista droga ciagnie sie przez kilkaset (kilka tysiecy?) kilometrow. my zahaczamy tylko o jej kawalek dojezdzajac do Dog Fence, ponoc najdluzszej struktury wybudowanej przez czlowieka. zwykly kawal plotu, ktory mial odgraniczac psa dingo od stad owiec. ale jaki kawal! 5600km! naprwde wielki kawal plota:) a zaraz za plotem znajduja sie tzw Moon Plains (powinno byc Mars) ktore do zludzenia przypominaja krajobraz ze zdjec z marsjanskiej sondy Pathfinder.
W drodze powrotej na autostrade zahaczamy jeszcze o The Breakways, czyli kolorowe gory na srodku pustyni. stojac na czubku poczulem sie troche jak na Puna de Atacama. nic dookola, a jakos tak pieknie:)

Wracamy na asfalt. trzeba pamietac o regularnym tankowaniu, bo jedna stacja od drugiej oddalona jest czesto o 300km. a pomiedzy nimi NIC, tylko Outback. ale i tak jest fajnie. Czasem przejedzie jakis Road Train, czyli tir dlugosci ponad 50m z 5 przyczepami. Kierowcy pozdrawiaja Cie oderwaniem jednego palca od kierownicy. klimatyczne Road House zapewniaja "rozrywke" co kilkaset kilometrow. Jedziemy zwykle do 23 ja na zmiane z Justyna (Slawek nie jest doswiadczonym kierowca;), stajemy na przydroznym parkingu z laweczka i wielkim kontenerem z (jak glosi tabliczka) byc moze zakazona woda, kladziemy sie na dachu vana i dyskutujemy o zyciu:) rytulal powtarzany konsekwentnie przez 7 dni:)

Trzeciego dnia rano docieramy do Ayers Rock Resort, miasteczka stworzonego na srodku pustyni specjalnie dla wymagjaych komfortu turystow. Sa hotele, campingi, baseny, sklepy, supermarket no a w tle wielka czerwona skala ULURU. Pisalem juz, ze jest naprwde wielka a nie taka jak na zdjeciach?

To be continued...


p.s.wiekszosc zdjec zrobiona przez Slawka i Justyne